Oramiral Güven Erkaya’nın ardından
KONUK YAZAR / Oktay AKÇAY / Baş Makinist (TCG Kocatepe personelinden) Em. Dnz. Ast. Sb.
24 Haziran 2009… Değerli komutan, saygın denizci, büyük insan Oramiral Güven Erkaya’nın genç sayılacak bir yaşta (62) aramızdan ayrılışının dokuzuncu yıldönümü. Bu değerli ve müstesna komutanın anısı önünde saygı ile eğilirim. Zamanında komutanlığımı yapmış olmasından onur duyduğum, gerek silah arkadaşları, gerekse tüm denizcilik camiasında kendini sevdirmiş ve denizciliğimiz, özellikle boğazlarımızda güvenli trafiğin sağlanmasında büyük emek vermiş bu değerli insanı unutmak olası mı?
1974 Kıbrıs Barış Harekâtı’nda 54 deniz şehidimizle yitirdiğimiz Kocatepe Gemisi’nin henüz 36 yaşında kurmay yarbay olarak komutanlığını yaptığı ama o genç yaşında makamının tüm sorumluluğunun ve olgunluğunun bilincinde bir insan.
Harekat sonunda gemiyi en son terk eden harekat subayı, seyir ast. subayı ve kendisi idi. Ve bir süre can salı içinde kaldıktan sonra İsrailli “M/V Mevoot-Yam” personelince kurtarılıp yurda döndükten sonra kendisi ile Gölcük mahalli gazetesi “Doğuş”un muhabiri Mustafa Bağdiken’in bir aile resmi vermesini istediğinde “Çektirmem; çünkü bu harekâttan dönmeyen 54 arkadaşım var. Onların aileleri merakla bekliyorlar. Dönenler mutlu, oysa o dönemeyenler de benim çocuklarım, arkadaşlarımdı. Onların ailelerinin bir ferdi kayıp; benim ise 54. Çocuklarım olmadan nasıl resim çektirebilirim. Ben 54 şehit veren Türk Ordusu’nun kahraman Mehmetçiklerine ağlarken…” demişti.
Böyle müstesna bir insanın komutanlığımı yapmasından onur duymamdan daha normal ne olabilir ki? Gemimizi ve arkadaşlarımızı kaybettikten sonra 1975 yılından 2000 yılına kadar başkanlığını yürüttüğüm “Şehit Kocatepe Dostlar Birliği”nin de “Onur Başkanı” olan Oramiral Güven Erkaya’nın her toplantımızda mütevazılığı, gerek yalnız gerekse sayın eşi ile katılımı bizleri mutlu ederdi.
Değerli komutanımı birlikte görev yaptığı tüm arkadaşları, sevenleri, aynı zamanda deniz ve denizciliği seven bir arkadaşı olarak da manevi huzurunda saygı ile eğliyor ve bunu bir vefa borcu olarak görüyorum. Böyle değerli bir insanın denize ve denizciliğe hitap eden denizcinin gazetesinde anılmasından daha tabii bir şey olamaz. Bizlerde bıraktığın anılarla, ülke denizciliğine yaptığın hizmetlerle her an kalplerimizin müstesna bir yerinde yaşayacaksın. Mekânın cennet, ruhun şad olsun.