Hansel ile Gretel ne kadar düşman olabilir?

Haluk Bilginer çevirdiği, Ali Altuğ'un rejisörlüğünü üstlendiği 'Hansel ve Gretel’in Öteki Hikâyesi', Neil LaBute’un tarzını sevenlere göre bir oyun

YAYINLAMA
GÜNCELLEME

nermin-005.jpg

İki kardeş... Aynı kandan geliyorlar, sofra aynı, terbiye aynı. Fakat, netice: Beş parmağın beşi bir olmuyor atasözünü kanıtlarcasına başka iki insan... Ama oyun ilerledikçe göreceksiniz ki kanıtlanan bir atasözü daha var: Et tırnaktan ayrılmaz... Neil LaBute’un, Oyun Atölyesi'nce sahnelenen “Hansel ve Gretel’in Öteki Hikâyesi”nin karakterleri onlar: Betty ve Bobby. Betty, edebiyatçı, akademisyen. Bobby, marangoz ve yazmak çizmek gibi işlere değil, “gerçekten çalışan” insanlara saygı duyuyor. Pek de yakın olmadıklarını daha oyunun ilk dakikalarında hissettiğimiz bu iki insan, bardaktan boşanırcasına yağmur yağan bir gece, bir orman kulübesinde bir aradalar... Betty, kardeşini yarın kiraya vereceği bu kulübedeki eşyasını toplamak için yardıma çağırmış... Görünen neden bu. Fakat bu neden koskoca yalanlar barındırıyor. Tabii ki hikâyeyi anlatmayacağım ama, oyunun sonunda elinizde kalan tek gerçeğin Betty’nin kardeşini “yardıma çağırması” olacağını söyleyebilirim. Bir ipucu daha, yine ilk sahnelerde andıkları, babalarının “Gerçekler acıtır!” cümlesi doğru çıkacak...

Oyunu Haluk Bilginer çevirmiş, reji Ali Altuğ’un, oyuncularsa son yılların bol alkış toplayan iki ismi: Ayça Bingöl ve Salih Bademci... Oyun, salondan çıktığınızda yakanızı bırakmayan metinlerden biri. Katman katman açılan bir ritm bulmuş yazar, gerçekçi. Fakat, neredeyse zorlana zorlana açılan bu detaylar karşısında seyirci kendini, 5 bin parçalık puzzle’ı kutudan ilk döktüğü andaki gibi “çaresiz” hissediyor. Sabırlı bir puzzleseverseniz, 25 dakika kadar sonra resim belli olmaya başlacak ve 90 dakika sonunda beğeneceksiniz de ama çağımızın hepimize bulaştırdığı sabırsızlık hastalığından muzdaripseniz, işiniz zor. Bu bağlamda yönetmenin oyunu belki biraz daha hızlandırması ya da gerilimi artırması yararlı olabilir, bence... Oyunda Ayça Bingöl, belki de sır saklayan, zor açılan taraf olduğu için, temkinli, Salih Bademci “Bobby”de iyi, çok doğal. Barış Dinçel’in kulübesi gerçekçi. Tolga Çebi’nin müzikleri vurucu. Gülay Yiğitcan’ın yağmur videosu tasarımı oyunu bir yerden bir yere taşımış adetâ. 

Neticeye gelirsek de; oyun Neil LaBute’un tarzını sevenlere göre, diyebiliriz.