Milyonlarca kahkaha için teşekkürler

Öğrencilik yıllarında rol aldığı müsamerelerle tiyatroyla tanışan ve 10 Eylül 2007 tarihinde beyin damarlarındaki tıkanıklık nedeniyle kısmi felç geçirene kadar tiyatro sahnelerinden hiç ayrılmayan Nejat Uygur, yaşamını gülmeye ve güldürmeye adamıştı. Sadece tiyatroyla değil, bir dönem eğitimini aldığı heykelle, ressamlığıyla, şairliğiyle, sporculuğuyla daima hayatı güzelleştirme çabasında olan Uygur, kendine özgü mizahıyla “Hayat gelip geçiyor ağlamakla gülmekle. Zaten komiklik yaptım ben böylesine bir dünyaya gelmekle.” diyordu. Uzun yıllardır onu tiyatro sahnesinden koparan rahatsızlığına teslim olmayan sanatçı, son 26 gündür tedavi olduğu Medistate Kavacık Hastanesi’nde önceki akşam yaşamını yitirdi belki ama, tıpkı oğlu Behzat Uygur’un dediği gibi “Bundan sonra yaptığı her şeyle hatırlanacaktır. Bundan sonra ölümsüzdür.” Ve madem sayısız ödülüne rağmen “Esas ödül seyircilerimin alkışları, kahkahaları. O alkışlar, kahkahalar var ya onlar en büyük doping.” diyordu usta, onu, buruk da olsa, gülümseten anılarıyla yad edelim...