“Vefa demek; gerek hayatta iken gerekse öldükten sonra sevgi ve ilgiyi devam ettirmek demektir.” Günümüzde vefa bir boza markası, bir futbol kulübü, bir semt adı ve sözlüğün içinde bir kelime olarak kaldı. Her meslekte, insanın olduğu her yerde vefasızlık kol gezmekte…
Oysa bir gazeteci ile okuyucu arasında sadece tülbent kadar bir ayrım vardır. Her gazeteci, iyi bir okuyucudur. Okuyucusu gazetesine karşı vefalı olmalıdır. Ama asıl olması gereken gazetecinin okuyucusuna duyduğu saygı, sevgi ve vefadır. Çünkü ikisinin arasında buluştukları yazılar, görüşler vardır. Benzer şekilde düşünür, birbirlerini tamamlarlar. Herkesin yazmak istediği düşünceleri yansıtırlar köşelerinde. Gerçek bilgileri verir, yani birbirleri ile iz düşümü yaşar, birbirlerini sever, sayarlar.
Gazetenizde yazana inanırsınız, onun sizi aldatacağını düşünmezsiniz. O ne dediyse doğrudur. Fiyatı artar, yine de alırsınız çünkü orada yansımanızı bulursunuz. Gazete okuma alışkanlığı, biraz tiryakilik gerektirir. Mutlaka okuma alışkanlığınız olan bir yazar, bir köşe vardır. Sadece onu görmek için bayiye gider, bilgisayarımızda ilk onu arar, cep telefonumuzda en ön sıralara sıralara yerleştiririz. İşte bu, vefadır.
Vefalı dostlar iyi ki vardır. Onlar her zaman önümüzde, arkamızda, sağımızda, solumuzdadır. Her sevincimizi paylaşır, her üzüntümüzde bize koşarlar. İstediğimiz sadece bir vefa gösterisidir.
Gazetecilik asla yalan söylememeyi, kandırmamayı gerektirir. Bu bölümlerde okuyan arkadaşlar bilirler, ilk öğreti budur. Yapılan haberin kaynağını paylaşmaktan imtina ederiz. Kimseyi zan altında bırakmamak için haberin sahibine ulaşmanızın önünü açar. Bu kadar kutsal bir mesleği uzun bir süredir nasıl bu kadar yozlaştırabildik? Akıl almıyor!
Biz DÜNYA gazetesi çalışanları halen Nezih beyin ilkeleri ile yol alıyoruz, yolumuzdan sapmadık. DÜNYA okuruna duyduğumuz saygı ve vefa borcunu ödemek için yola bir kez daha çıktık.
Yerel basına çok inanıyoruz. Anadolu’nun nabzını tutmayı çok seviyoruz. Bizim anlayışımız siz okuyucularımızı gazeteniz DÜNYA’dan uzak tutmamak. Kişiler gelip geçicidir. Markalar ise kalıcı.