Ekonominin çok büyük kısmı beklenti yönetimi ve dolayısıyla kredibilitedir. Yani söylediğinizin ne olduğu kadar, sizin söylediğinize ne kadar önem atfedildiği ve mesajınız doğrultusunda insanların tüketim ve tasarruf tercihlerini ne kadar değiştirmeye istekli olduğudur.
Yılın ilk dört ayında tahmin aralığının dört puan üzerinde gelen enflasyon sonrasında yılsonu tahmini iki puan revize edildi. %36 yerine %38 yılsonu enflasyonu beklentisini “satın almaya” ne kadar hazır bir hane halkı var sorusu önemli. Öncelikle enflasyon şu an %69.8, önümüzdeki aylarda %75-%76 seviyesinde bir zirve yapması ve devamında kademeli düşüşü öngörülüyor.
Peki “hissedilen” enflasyonun bunun çok üzerinde olduğu bilinirken, geçen yıl ÖTV artışı ile yaşadığımız %9 aylık enflasyonun yerine daha “makul” sayıların gelmesi dışında enflasyonu ne aşağı çekecek? Türk-İş aylık gıda enflasyonunu %6 düzeyine yakın ölçüyor. İTO, ücretliler geçinme endeksini neredeyse %5 artış olarak açıkladı, TÜİK ise %3.2 ile son aylarda olduğu gibi bu iki kurumun altında bir rakam açıkladı.
Yani burada bir ölçümleme ya da ortak paydada uzlaşamama sorunu olduğu çok açık. Doğru teşhis olmadan doğru tedavi ve çözüm gelmez. Dolar kurunun yerinde saymasının rezerv eriterek değil yabancı yatırımcının gelmeye başlaması ile sağlanması önemli bir kazanım. Londra swap piyasasına dair haber akışı ve gri listeden çıkmamıza yönelik girişimler şüphesiz çok değerli. Dolar bazında çok daha pahalı olsak da turizm sezonunun ödemeler dengesi sorununu sorun olmaktan çıkaracak bir ivmede geçeceği anlaşılıyor.
Kredi derecelendirme kuruluşlarının peşi sıra yaptıkları not artırımları ve Türkiye’nin CDS risk primindeki düşüş de bize bakışın olumlu şekilde değiştiğine işaret ediyor. Raporda yer alan çıktı açığı değerlendirmesi, enerji fiyatlarına dair revizyon da oldukça kıymetli. Ancak bu kadar pozitif bir görünüm içinde olabildiğinde gerçekçi ve toplumun tüm kesimlerinin rahatlıkla benimseyebildiği şeffaf ve sürdürülebilir bir para politikasına geçişin gelmesi arzu edilirdi.