“Savaş”ın dönüştürdüğü hayatlar"
Hayatımızdaki olağan değişiklikler bile bazen bizi derinden etkiler. Kişiliğimize yeni özellikler kazandırır, olanı törpüler ya da bastırılmış bir yönümüzü ortaya çıkarır.
Sevdiğimiz birinin kaybı, bir ayrılık, bir taşınma, bir iş değişikliği bile yetebilir bunlar için… Pekii, bir de savaşı düşünür müsünüz... Daha önce hiç tanık olmadığımız derecede şiddet, vahşet, kuralsızlık ve haksızlık, karakterimizi kökten sarsıp olmadığımız insanlara dönüştürebilir mi bizi? Pürtelaş Tiyatro’nun ilk oyunu “Savaş”ı izlerseniz, yanıtınızın hiç tereddütsüz “evet” olacağına eminim. İsveçli yazar Lars Noren’in kaleme aldığı metin, Serdar Biliş’in etkileyici rejisi ve kadrosunun sınırları zorlayan oyunculuklarıyla gündelik yaşamımıza bir tokat gibi çarptığında, “evet” demekten başka şansınız kalmayacak çünkü. Bosna trajedisinden hemen sonra yazılan oyun, savaşın yarattığı yıkımı bir aile üzerinden o kadar canlı yaşatıyor ki bu çağda hâlâ bu kadar insafsız olan insanlığın bir parçası olmaktan âdeta utanıyorsunuz. Sahne Kadir Has’ta perde açan yapıt, Gamze Kuş’un tasarımıyla seyircilerin tam ortasında oynanıyor; tıpkı Bosna’nın ve diğerlerinin dünyanın orta yerinde yaşanması ve bizim olanlara sadece tanık olmamız gibi. Çöken çatısından içeri karlar yağan fakir ev, bir zamanlar genç iki kızı olan bir ailenin yuvası. Şimdiyse yuvadan o kadar uzak bir şey ki…
“Savaş”ın sahnesinde birbirinden değerli oyuncular var: Tilbe Saran evin annesi; söyledikleri ve söyleyemedikleriyle, yaptıkları ve yapamadıklarıyla tepeden tırnağa “o kadın” Tilbe Saran. Savaşta gözlerini yitiren babada Sermet Yeşil, ne çok fazla, ne çok az; alabildiğine doğal. Bedeni tek umudu olan genç kızda Damla Sönmez sessiz bir isyan bayrağı. Evin en küçüğü Ecem Uzun’un yırtılan çocukluğundan başka sığınabileceği hiçbir şey yok. Amca Erkan Avcı ise en sarsılmamış olan sanılsa da, belki de en yaralı.
Oyuncuların çok çok iyi olduğu, tokat gibi bir oyun “Savaş.” Cumartesileri Sahne Has’ta yorumlanan oyunu mutlaka izleyin.