İnsanın köpekten önceki sadık dostu tilkiler olabilir!
Köpekler evcilleştirilmeden çok önce, atalarımızın başka bir sadık bir dostu olabileceği ortaya çıktı: Soyu tükenmiş bir tilki türü. DNA analizleri, tilkinin prehistorik avcı toplayıcı atalarımızla birlikte yemek yediğini, yaşam alanlarının bir parçası olduğunu gösterdi.
Arkeolojik çalışmalar, Güney Amerika'daki antik toplumların, tilkileri kendileriyle birlikte gömdüklerini ortaya koydu.
Bilim insanları, Arjantin'deki Patagonya'da bir insan mezarına tilkinin de gömüldüğünü bulduklarında, bunu şaşkınlıkla karşıladı.
Bunun en muhtemel açıklaması, tilkilerin onlar için oldukça değerli bir eşlikçi ya da evcil hayvan olabileceği.
BBC Türkçe'nin haberine göre; DNA analizleri, tilkinin prehistorik avcı toplayıcı atalarımızla birlikte yemek yediğini, yaşam alanlarının bir parçası olduğunu gösterdi.
Aynı türden bir tilki, 10 yıl önce Arjantin'in başka bir bölümünde daha büyük bir mezarda bulunmuştu. Bu tilkilerin evcil hayvan gibi bulundurulmuş olması da muhtemel, ancak hayvanların neyle beslendiği henüz açıklığa kavuşmadı.
Oxford Üniversitesi'nden Dr. Ophelie Lebrasseur, "Avcı toplayıcı topluluklarla bu denli yakın ilişki içerisinde olan bir tilkinin bulunması, oldukça nadir bir bulgu" diyor ve ekliyor: "Bence bu, sembolik olmaktan ibaret değil, aralarında bir işbirliği olduğu kanaatindeyim."
Sembolik önemi olduğu açık
Mezarlıktaki tilki, Arjantin'deki Canada Seca kazısında bulundu. Burası avcı toplayıcı bir grubun yaşam alanıydı.
Arjantin ve Peru'daki diğer kazı alanlarında da vahşi tilkilerin dişleri bulunmuştu. Bu bulgular, tilkinin bu bölgedeki atalarımız için sembolik bir önemi olduğunu ortaya koyuyor.
Ancak mezar içerisinde, bütünlüğünü neredeyse tamamen korumuş şekilde bulunan tilki fosili, arkeolojik kayıtlara nadir bir bulgu olarak geçti.
Bilimsel adı Dusicyon avus olan tilki, orta büyüklükte ve 10-15 kilogram ağırlığında. Bu tür, yaklaşık 500 yıl önce, evcil köpekler Patagonya'ya geldikten birkaç yüzyıl sonra yok oldu.
Araştırma, Mendoza'daki Evrim Enstitüsü'nden Dr. Cinthia Abbona ile işbirliği içinde gerçekleştirildi ve RoyalSociety Open Science dergisinde yayımlandı.