Bir Hıdırellez’den geriye kalan

Sinem Sal yeni romanı "Behice'nin Yarım Kalan İşleri", okuyucularını güçlü yanları, zayıflıkları, hayalleri ve varlıklarıyla yalnız ol­madıklarının altını çizen, duygu dolu bir yol­culuğa davet ediyor. Kitap, annesiyle gül ağa­cının dibinde gerçekleşen mucizevi bir karşı­laşmanın ardından hayatı değişen Behice'nin etkileyici hikâyesini anlatıyor: Güçlü kadın ibaresini görür görmez aklımızda bazı imaj­lar oluşur. İşinde başarılı, iyi bir anne, çocuk­larını tek başına büyütmüş, kimseye muhtaç olmadı, ne zorluklar yaşadı ama vazgeçmedi, bütün evi o çekip çeviriyor, başkası olsa bu he­rifi adam edemezdi, iki çocuk doğurdu hala tığ gibi… Ve hemen hemen herkes başka türlü ta­rif eder kafasındaki güçlü kadın imajını.

Sinem Sal Kadıköy’de geçen bu romanın­da önceki eserlerinde yaratmış olduğu neşeli dram atmosferine sahip çıkıyor. Annesini sa­dece anne olarak tanıyan kadınlara, içine sü­rüklendiği bir savaşta karşısında aniden ba­basını, abisini, erkek patronunu ve erkek sev­gilisini bulanlara, savaş anılarını anlatırken göstereceği yaraları kendi kendine iyileştiren­lere, bir gül ağacının dibinde bitenlere, bu sa­tırların bir yerinde kendini görenlere… Çünkü eğer gördüysen, artık ikimiz de yalnız değiliz.

Dün gece sabaha karşı annem öldü. Mut­suzluktan değil ama mutsuz öldü. Bense an­nemin bir hıdırellez günü bahçemizdeki gül ağacının altına gömdüğü dileklerin peşinde­yim.Ben olmasam annemin yarım kalan di­leklerini kim fark eder?

Samanlıktaki iğneyi bulmanın samanlığı yakmaktan başka, mümkünse daha az pro­düksiyon gerektiren bir yolu var mı?

Diyelim ben bu samanlığı yaktım, alevler boyumu aştı, annem gördü. Benimle gurur duyar mı?

Bu dileklerin hepsini onun yerine ben ger­çekleştirsem, annemin mezarında bir gül ağacı sebepsiz büyür mü?

Ben Ayşe Püren. Üstünden atlayacağım ate­şi çoktan yaktım gitti. Bu yangından sağ çıka­cağız: Artık hayatta olmayan annem ve ben.