İş hayatında konfor alanı

Son yıllarda sıklıkla duyduğumuz “konfor alanı” tanımının yerine göre farklı anlamlarda kullanıldığını görüyoruz. Konfor alanı bilimsel bir kavram ve aslında şu anlama geliyor: “İnsanın kendini halihazırda aşina hissettiği bir ortamda, her şeyi kontrol edebildiği yanılgısına düştüğü ve kendini rahat hissettiği psikolojik evre.”

İnsanlık tarihinde konfor alanı kavramına ilk değinen ve farkındalık yaratan kişinin Platon olduğunu görüyoruz. Büyük düşünür, Devlet adlı eserindeki Mağara Alegorisi’nde doğdukları andan itibaren bir mağarada mahkûm edilen insanlardan bahsediyor.

Bu insanlar, yüzleri mağaranın duvarına bakacak şekilde zincirleniyorlar. Öyle bir zincirleniyorlar ki, başlarını hiçbir yöne hareket ettiremiyorlar. Hatta, yanı başlarındaki diğer mahkûmları bile fark edemiyorlar. Görebildikleri şeyler mağara duvarındaki gölgelerden öteye geçemiyor. Sonuç olarak, tüm algıları bunlarla sınırlı kalıyor ve dünyanın bu görüntülerden ibaret olduğuna inanıyorlar.

Gün geliyor, mahkûmlardan biri zincirlerini kırmayı başarıyor ve ürkerek mağaranın çıkışına doğru ilerliyor. Yıllarca karanlığa alışmış gözleri gün ışığında öyle bir kamaşıyor ki, büyük bir acıyla gözlerini kapatıyor. Gözlerini açtığında ise, bu sefer zihnindeki zincirleri kırıyor. Zira, dışarıda bambaşka bir hayat olduğunu deneyimliyor.

Bu hikâyede her ne kadar bireylerin davranışları üzerinden deneyim ele alınsa da, özünde insan ve insan davranışları var. İnsanlar sosyal hayatında da, iş hayatında da alışkanlıklarına bağlı olmayı, bu alışkanlıkları da zorunda kalmadığı sürece değiştirmek istemeyen varlıklar. Dolayısı ile organizasyonların temel yapısı insan ve her organizasyonun çalışanlardan beslenen kendine özgü bir konfor alanı olduğunu söyleyebiliriz.

Konfor alanlarımız alışkanlıklarımızı, kontrol edebildiğimiz bir ortamı kısaca monotonluğu temsil ediyor diyebiliriz. Bu alanın dışında da daha önceden tecrübe etmediğimiz yenilikler bulunuyor. Konfor alanlarımızın dışına çıkmak tahmin edildiğinden daha meşakkatli bir süreç.

Kendimizi güvende ve rahat hissettiğimiz o bölgeden çıktığımızda “stres” ile yüzleşiyoruz. Dünya tarihine baktığımızda, bugün hayatımızda yer eden en önemli buluşların veya yenilikçi çözümlerin, hep konfor alanı dışına çıkıldığında gerçekleşmiş olduğunu görebiliyoruz.

İş hayatında konfor alanı tanımı genellikle, uzun süredir aynı işi yapan, bulunduğu konuma gelmek için uzun yıllar emek vermiş, mevcut konumunu korumak üzere çalışan kişi ve kurumlar için kullanılıyor. Organizasyon, hızla değişen ve dönüşen dünyaya ayak uydurmaya, dijitalleşmeye başladığında, yeni kuşakların da organizasyona katılımı ile birlikte, konfor alanında kalmayı isteyen çalışanları ve dolayısı ile de kurumları zorladığını görüyoruz.

Özellikle pandemi dönemi ve sonrasında, hepimiz, gerek çalışanlar gerekse kurumlar bu durumu oldukça uzun bir dönem deneyimleyerek, konfor alanı dışına çıkmak zorunda kaldık. Pandemi dönemi öncesinde sistem kurmuş, dijital dünyaya adapte olmuş kurumların, hızlıca uzaktan çalışma modeline geçerek yeni döneme ayak uydurduklarını gördük.

Sonuç olarak; nasıl bir insan konfor alanının dışına çıkabiliyorsa, onların oluşturduğu organizasyonlar da söz konusu güven çemberinin dışına adım atabiliyor ve yepyeni değerlerle, deneyimlerle tanışabiliyor. Ancak, bu sürecin doğru analiz edilmesi ve yapılandırılması gerekiyor. Aksi takdirde, söz konusu organizasyon yüksek ve yıkıcı derecede strese maruz kalarak, gelecek endişesi ve hatta tehditlerle karşı karşıya kalabiliyor.

"Tüm ilerlemeler konfor alanının dışında gerçekleşir" Micheal John Bobak Unutmamak gerekir ki; konfor alanınızın dışına çıkmazsanız değişemezsiniz. Değişemezseniz, geleceğin parçası olamazsınız. Gelin bugün, kendiniz ve organizasyonunuz için, konfor alanınızdan çıkın ve geleceğin izleyicisi değil, geleceğe yön veren olun.