Attila İlhan’ı 13. ölüm yılında anarken

Ölümünün 13. yılında Attila İlhan’ı rahmetle anarken, 1996 yılında DÜNYA’da yazması için Nezih Bey’in önerisiyle kendisine yaptığım teklifin olumsuz sonuçlanmasının hikayesini hatırladım.

Bizim gençliğimizin şairi, fikir adamı, romancısı, senaryo yazarı her işinde başarılı olmuş yazar Attila İlhan’ın ölümünden bu yana 13 geçmiş. Kendisini rahmetle anarken, 1996 yılında DÜNYA’da yazması için girişimimizin olumsuz sonuçlanması öyküsünü hatırladım.

Ama önce gençlik yıllarımızda bizi büyüleyen şiirlerinden “Üçüncü Şahsın Şiiri"nden bir bölümü birlikte okuyalım.

“Gözlerin gözlerime değince / Felaketim olurdun ağlardım / Beni sevmiyordun bilirdim. / Bir sevdiğin vardı duyardım / Çöp gibi bir oğlan ipince / Hayırsızın biriydi fikrimce / Ne vakit karşımda görsem/ Öldüreceğimden korkardım /Felaketim olurdun ağlardım.”

Attila İlhan bizleri şiirleriyle bir taraftan pek te yaşamadığımız duygular içine koyardı. Pia’larla, farklı duygular yaşatırdı. Bir yanıyla da Mustafa Kemal’in sofrası şiirinde olduğu gibi “Buyrun oturun dostlar” diyerek Anadolu gerçeğini yaşatırdı. “Yarın akşam gelin dedim ya /Yırtık pırtık gelin zararı yok / Üç işimden biri barış/Biri dünya/Biri de sizsiniz dedim ya/Yarım akşam gelin/Ama mutlaka gelin/Bugday konuşacağız” O nedenle ona tutku ile bağlanırdık.

İşte 1996 yılında yazdığı gazeteden ayrılınca DÜNYA’da yazması için Nezih Demirkent'in önerisiyle onun Maçka’daki evine gidip teklifte bulundum. Olumlu geçen konuşmayı sürdürme kararı aldığımız için Nezih Bey’e de durumu bildirdim.

Ama bir süre sonra Attila İlhan’ın yazılarına Cumhuriyet’te başlayacağı anonsu yayınlandı.

İlk yazının yayınlandığı gün, kendisini ziyaret ettim. “Ağabey bizde yazmadın, ama hiç değilse bize DÜNYA için bu ilk yazının yer aldığı gazeteyi imzala da bizde imzan bulunsun” dedim.

Keyifle imzaladı. Cumhuriyet’i siyasal gazete olması nedeniyle tercih ettiğini söyledi. “Divan’n civarından geçerken mutlaka bana uğra sohbet edelim” dedi. Birkaç kez çalışma ofisi olarak kullandığı Divan Pastanesi'ndeki masasında kendisini ziyaret edip, şiir, edebiyat ve politika üzerine sohbetler ettim.

Ölümünün 13. yılında başarısız kalan DÜNYA’ya yazı yazması için yaptığımız girişimi hatırladım. Kendisini, hürmetle, saygıyla ve rahmetle anarım.