Neler oluyor?

Bir gazeteci için Türkiye altın madenidir. Çünkü her hafta gündem değişir, konuşulanlar bambaşka bir hal alır. Bu sebeple kimi zaman yazmayı planladığınız bir konuyu bambaşka bir gündem oluştuğundan arkaya atıverirsiniz. Bu hafta Türkiye neler konuştu? Öncelikle Bülent Arınç’ın açıklamaları ve Melih Gökçek ile polemiği listeye bir numaradan girdi. The Economist dergisi bu hafta “Cracks in facade” başlığı altında AK Parti’nin 2002’den bu yana gidişatı ve şimdilerde kurucu ve önemli bir kişisi olan Bülent Arınç’ın cümlelerini Pandora’nın kutusunun açılması olarak niteledi. Yine Cumhurbaşkanı’nın MB Başkanı Erdem Başçı ile atışmaları ve elbette liranın hayli değer kaybetmesi, iktidarın başarısızlığı olarak nitelendiriliyor makalede. Kendi toprağını satmakla suçlanan Erdoğan, 7 Haziran seçimi öncesi bir de Kürtlerin sorunlarını da çözmeye çalışıyor, ama başarılı olamıyor deniyor aynı makalede. Yine HDP Lideri Selahattin Demirtaş için ise “karizmatik lider” vurgulaması yapılmış. Rüzgar başka yönden esmeye başladı adeta. 

Savcımızın feci şekilde hayatını kaybetmesi geçtiğimiz haftanın yine önemli gündemiydi. Uzun süre de etkisinden çıkamayız sanırım. Cumartesi akşamı Fenerbahçe otobüsüne yapılan pompalı tüfekli saldırı yine bizi dünya basınına taşıdı. Bir insan bir takımdan nasıl bu kadar nefret eder, birinin canına nasıl kasteder ve bununla nasıl övünür anlamak mümkün değil. 

Kayahan’ın hayatını kaybetmesi bir başka önemli vakaydı. Kayahan’ı sevmeyen yoktur. Aslında ters adamdı ama dediklerinden ötürü de kimse ona gönül koymazdı, hocalarda hep böyle ters bir taraf vardır. Kayahan şarkılarının diğer bütün şarkılardan farkı vardır. İçinde hep sevgi, aşk barındırır. Hiçbir Kayahan şarkısının içinde “git”, ”gittim gözün aydın”, ”dönme”, ”arkana bakma” yoktur. Aksine sevgiliye hep açık kapı bırakır, sözlerinde hep onu över, ne kadar sevdiğini anlatır. Kısacası kendi sevgisinin derdinde olmuştur hep. Hayatı da öyle geçti. Çalkantılı bir dönemden sonra İpek Açar ile evlendi. Bir dönem ekonomik sorunlar yaşadı ama kimseye hissettirmedi. Evlendiği zaman basın Açar’ın anne, babasını bulmaya çalışıp, aradaki yaş farkına ne diyorsunuz, demiş, aylarca bununla uğraşmıştı. Bu hafta Açar’ın kibarlığı, asilliği karşısında sanki bütün basın yirmi yıllık yanlış anlaşılmaların özrünü diler gibiydi. Umarım Kayahan şarkıları hep yaşatılır, hepsinde sevgiye dair bir felsefe yatar çünkü. Böyle sevgisiz kaldığımız bir ortamda gönül köşkünü kaybetmek acımızı daha mı katmerlendirdi mi ne… 

Bir diğer gündem de dizi oyuncusunun babasını öldürmesi hadisesiydi. Bendeniz böyle vahşet haberlerinin çok okunan gazetelerce birinci haber olarak, o kafadaki insanlar için özendirici olduğunu düşünenlerdenim. Siteyi açıyorsunuz, “dizi oyuncusu feci şekilde babasını öldürdü, detaylar için tıklayınız (!)” Şimdi bu habercilik midir sorarım size… Habere giriyorsunuz, “babanı öldür dediler(!)” diyen şizofrenik bir vaka olayı anlatmış, hala da doğru yaptığına inanıyor. Bir yandan bipolar hastalığı ile tanışıyoruz. Onlar zarar vermezmiş, arada raydan çıkarlarmış ama üzülmeyin. Catherine Zeta Jones da Jim Carrey de dahiler de bundan muzdaripmiş. Neredeyse insan bipolar olsam keşke diyecek… Bu kadar yalan yanlış bilgi verilen, bu kadar derinliği olmayan habercilik, bilgi kirliliği yok. 

Dikkatinizi çekiyorsa bir arkadaşınızla bir konu üzerinde konuşmaya kalkın, herkesin anlattığı hikaye bir diğerinden farklılık gösteriyor. Sizce bu normal mi? 

Bir hafta daha böyle geçti, dizi izleye izleye her şeye karşı duyarsız olduk. Sanki tüm bu gündem bir dizide aktı, biz de haftaya senaristler ne yazacak diye bekliyoruz. Kah seviniyoruz, kah işlerimize, borçlarımıza bakıp depresyona giriyoruz. Ne olacak bu memleketin hali diyoruz bir an, sonra dönüyoruz boşveer deyip, günü geçiştirip, etrafa bakıp, halimize şükrediyoruz. Ne dersiniz hepimiz bipolar olma yolunda mı ilerliyoruz?