Marka, öğrenmek ve dinlemek

Bazı markalar var, dışarıya yaptıkları iletişim ile var olmayı tercih ediyorlar. Bazı markalar var, iç paydaşlarını öncelikleri haline getirmeyi ve onları kazanmayı tercih ediyorlar. Memnun ve barışık olan için dışa yansıması insanda olduğu gibi markalar için de daha gerçek ve sağlam sonuçlara yol açıyor. Bunun için temel şart dinlemek ve öğrenmeye açık olmak.

Geçen hafta Intel şirketinin daveti üzerine Sillicon Valley'deydim. Intel Santa Clara' daki genel merkezinde 2011 Aralık'ından buyana merkez kampüslerinde sahadan uzak çalışan 200'ü aşkın pazarlama, ürün ve araştırma müdürünü toplayarak ülke bilgilendirme toplantıları yapmaya başlamış. Toplantılara Intel'in o ülke ve bölgedeki çalışan üst düzey yöneticilerinin dışında ülkede farklı alanlarda uzmanlığı olan kişileri de konuşmacı olarak davet ediyorlar. Konferans alanını adeta o ülkedeymişcesine gerek görsel, gerek yemek ve müzik ile donatıyorlar; bir nevi ülkeyi Intel' e getiriyorlar. Toplantıların sponsoru ise yönetim kurulu başkanı.
 

Intel ana merkezindeki konferans salonuna girdiğimizde böyle bir düzen alınıyordu. Türkiye' den Intel üst yönetim kadrosunun yanı sıra Dr. Fatoş Karahasan, Dilawar Syed ve şahsım davet edilmiştik. Intel bu alanda birlikte çalıştığı GMR Marketing şirketinin ekibine Corey Sampson başkanlık ediyordu.
Büyük bir titizlik ile yapılan provalar sonucunda ertesi gün sunumlardan önce Intel Yönetim Kurulu Başkanı Jane Shaw Türkiye ile ilgili yaptığı açılış konuşmasında aslında kendisinin Türkiye'ye nedenli hakim olduğu ile bizleri şaşırttı. Bu açılış konuşması ve Türkiye'den katılan Ayşegül İldeniz, Burak Aydın, Ece Babalık Şan, Gaye Kökten ve Ediz Altun ile tanıştıktan sonra aklıma takılan soru neden biz kurum dışı konuşmacılara bu sunumda ihtiyaç olduğu oldu.
 

Başkan Türkiye'yi gayet iyi tanıyordu. Türkiye'den katılan Intel Türkiye yönetimi de pek tabii bizim anlatacaklarımızı anlatabilirlerdi. Fakat zaman ilerledikçe aslında Intel'in nedenli eleştiri, gözlem ve yeni fikirlere açık bir yapısı olduğunu tecrübe ettim. Bu etkinlik ile yalnızca katılımcılara ülkedeki kültürü hissetmelerinin hedeflenmesi dışında dışarıdan gelen uzmanlara yöneltilen sorular ve fikirlerinin alınmasıydı. Sorular yeni ürün geliştirmeden tutun, inovasyon, sosyolojik düzen, marka algısı gibi birçok alanda soruldu. İlginç olan hiç bölünmeden dinlenmemizdi. Aslında bizden kendi münferit alanlarında daha uzman olan kişilerin bizleri dinlemesi.
 

Yazıyı yazarken aklıma geçenlerde katıldığım Türkiye'deki bir şirketin tanışma toplantısı geldi. Bazı yöneticiler egolarına ve kendi yaptıklarına o kadar aşıklardı ki, sizi dinlemek yerine size kendi yaptıklarını anlatmayı tercih ediyorlardı. Intel'deki fark onlar dinledi. Doğru soruları sordular ve dinlediler. Sonuçta bilgi yarıştırmak için değil öğrenmek için bir araya gelinmişti. Herkes kim olduğunu biliyor ve kendiyle barışıktı.
 

3 gün için bile olsa, ABD'den dönerken tekrar bir değişik hissettim. Intel büyüklüğüne bakmadan öğrenme ve dinleme kültürünü bana hatırlatırken, haberlerde JP Morgan Chase inisiyatifinde Irak ve diğer ülkelerde çarpışan ABD askerleri için şirketlerin bir araya gelerek yaptıkları işe alma günlerinde vefa sözcüğünün altının çizilmesi beni duygulandırdı. Evet, pozitif ayrımcılık için özel sektör ve devlet bir aradaydı. Ülkesini o ya da bu nedenle temsil edenlerin tercih edilmesini destekleyen bir kampanya.
 

Hisler ve hislerin inovatif bir anlayış ile tetiklenmesi. Dinlemek ve bilgi yarışmasına girmeksizin sadece dinlemek. Özde olabilmek, öze yatırım yaparak dışarıda güçlü olmak.
Intel'in kurucularından ve Sillicon Valley eski belediye başkanlarından Robert Noyce'un teşvik ve motivasyon dolu sözüyle bugün markanıza bir bakın:
"Tarihte olanların altında ezilmeyin. Şimdi gidin ve sizde fevkalade bir şey yapın."
Benim nacizane ekleyeceğim ise bunu dışarıyla uğraşmak yerine özde olma haliniz ile yapınız.