Döviz açığını kapatmak…
Amaç: Döviz açığını kapatmaksa…
Amaç: “Yerli öncelikli” yatırımları, dolayısıyla istihdamı/ihracatı ve toplanan vergiyi artırmaksa…
Amaç: Yeni yatırımlar için “düşük faizle” kaynak yaratmaksa…
Yani amaç: Borçsuz, açıksız bir kasayla, kalkınmaksa…
***
Yol çok…
***
Örneğin:
Ürettiğiyle Türkiye’nin ihtiyaçlarını karşılayan;
Ve üstüne ABD’den İtalya’ya kadar “teknolojisi gelişmiş ülkelere” de yıllık toplam 28 milyar doların üzerinde ihracat gerçekleştiren makine üreticileri…
***
Traktörden “teknik tekstil” makinesine, klimadan forklifte, sondajdan “tünel açma” makinelerine kadar binlerce çeşitte, teknoloji geliştirmeye de başlayan;
Ve o teknoloji için, gelişmiş ülkelerden de talep gören makine üretici/ihracatçılarımızın, sadece Çin’den talep görmemesi dikkat çekici değil mi?
***
Hemde:
16 milyar dolarlık “yıllık ortalama” ithalatımızın, “yıllık ortalama” 10 milyar dolarını gerçekleştiren Çin’den…
Hemde:
Tüm dünyadan 220 milyar doların üzerinde makine ithal eden Çin’den…
Buna rağmen: Bizden sadece 150 milyon dolarlık makine alan Çin’den…
VELHASIL
Makine ticaretinde son 10 yılda 150 milyar dolar açık verdiğimizi veriler anlatıyor…
Açıkta 20 milyar dolara ulaştığımız yıllar da oluyor, 5 milyar doların altına indirdiğimiz yıllar da…
Bu veriler ise, “istediğimiz anda” açığı kapatabilecek teknoloji ve kapasiteye sahip olduğumuzu ve üreticimizin finansman/taşımacılık maliyeti/eğitim/verimlilik gibi sorunları çözüldüğünde artıya geçebileceğini gösteriyor…
***
Ancak…
Çin’in Türkiye’ye uyguladığı gümrük tarifesi yüzde 30’ken; Türkiye’nin Çin’e uyguladığı tarife yüzde 3’te kalırsa:
Nasıl rekabet edip, kendini geliştirecek “istihdam sağlayan/geliştiren”, “döviz açığını kapatan” ihracatçı/üretici?